Dit weekend kreeg ik mail van Fleur. Dit mailde Fleur: 'Ik las op uw site dat u het leuk vond om te dichten. Zou u mij kunnen helpen met een gedicht?' Ze vermeldde geen leeftijd maar wel dat het een gedicht was voor haar oma die veel heeft meegemaakt dit jaar. En dat haar oma maandag (vandaag) jarig is en dat ze het dan wilde geven. Ik heb eigenlijk alleen maar gevraagd wat de eerste regel kon zijn. En toen die er was wat de tweede zou kunnen zijn. En zo verder. En nog een keer gesuggereerd dat je die eerste regel een paar keer zou kunnen herhalen. Fleur vroeg zelf nog voor de zekerheid of het niet hoefde te rijmen. Dat kwam goed uit want dat was ik vergeten te zeggen: ik ben tegen rijm bij pubers. Gewoon vierkant tégen. Vrijheid in het hoofd hebben we nodig. En nu weet ik zeker dat er vandaag een oma heel gelukkig is. Want wanneer krijg je nou een gedicht dat begint met de woorden: 'Lieve oma, je betekent veel voor mij.' Van je 14-jarige kleindochter. Na de eerste regel vroeg Fleur voorzichtig: Is dit een goed begin? Aan het eind zei ze: 'Het leek me best moeilijk om zo gewoon een gedicht te schrijven maar als je een keer bezig bent is het best leuk! Ik had eerst al op internet gezocht, maar als je het zelf schrijft is het eigenlijk veel mooier!' Zo heb ik Fleur dit weekend even mogen ontmoeten, in 20 mailtjes over en weer. Een cadeautje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten