Ik probeer het wonder van lezen uit te leggen aan de brugklas. Speciaal voor diegenen die juist niet zo heel makkelijk lezen. Je hoofd schijnt een soort tellertje te hebben: hoe vaker je een woord ziet hoe sneller je het woord samenstelt uit de letters. Zuidoosterstorm herkennen duurt een fractie van een seconde langer dan Noordwesterstorm (ik las het van de week maar ben de bron kwijt, heel onwetenschappelijk). En wie kan dat dan weer mooier illusteren dan Hans Hagen:
dectie
ze zggeen
dat het neit utimakat
of je de ltteers in een wrood
op de goede ptaals zet
als je de ersete ltteer maar aan het bgien
en de ltaatse aan het enid shcijfrt
spant ireedeen wat er saatt
woraam o woaram w
eet die sekkul van nreldedans dat neit
met dat sfufe ktole dectie
dan hlaade ik mesihcsin ook enes een ngeen
in ptlaas van een dire of een tewe
Ik had bedacht om leerlingen aan te wijzen die allemaal een regel mochten ontcijferen. Zo gaat het niet.
Als een goed gedrilde klas nemen ze met een grijns het heft in eigen hand en declameren moeiteloos allemaal samen van dectie tot aan dire of tewe. Ik heb mijn portie poëzie voor de dag weer veiliggesteld.
Lees die bundel: Hans Hagen, Uit: Hoe angst klinkt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten